Anti-Teek
Kwalitatieve buitenkleding
NEN-8333 normering
Unieke impregnatie
Alles voor jouw avontuur
Gratis verzending vanaf €35,- & retour
middensectie-cat-1

Rickettsiose

Borrelia burgdorferi, de veroorzaker van de ziekte van Lyme, is slechts één van de vele schadelijke bacteriën die teken kunnen overdragen. Een tekenbeet kan ook een rickettsiose veroorzaken. Dat is een gemene infectie als gevolg van een bacterie uit de Rickettsia-groep. Voorbeelden van dergelijke infecties zijn vlektyfus en Q-koorts. Redenen genoeg dus om bij een natuurwandeling teekwerende kleding te dragen. Hierna treft u meer informatie aan over Ricketssia-bacteriën en de ziekten die zij kunnen veroorzaken.

Wat zijn Rickettsia-bacteriën?

Rickettsia is de verzamelnaam van een groep bacteriën die alleen in de cellen van een ander organisme kunnen leven. Om zich te vermenigvuldigen hebben deze bacteriën eveneens de cellen van een gastheer nodig. Voor sommige Rickettsia is de mens de belangrijkste gastheer. De meeste Rickettsia parasiteren echter op dieren. Vanuit deze dieren worden Rickettsia via onder andere de beten van teken, mijten, vlooien, luizen en ratten (de zogenoemde vectoren) op mensen overgebracht.

Elke Rickettsia-bacterie heeft een eigen gastheer en een eigen vector. Dit geldt overigens ook voor Ehrlichia, een groep bacteriën die sterk op de Rickettsia lijken en vergelijkbare ziekten veroorzaken.

Voorbeelden van specifieke Rickettsia-bacteriën zijn:

Rickettsia Felis
Rickettsia Japonica
Rickettsia Akari
Rickettsia Africae
Rickettsia Australis
Rickettsia Burnetii
Rickettsia Quintana
Rickettsia Massilae.

Wat is een Rickettsiose?

Een Rickettsiose is een infectie door een Rickettsia-bacterie. De term staat voor alle ziekten die zo’n infectie kan veroorzaken, ongeacht om welke Rickettsia-bacterie het gaat. De volgende ziekten zijn voorbeelden van een Rickettsiose:

(epidemische) vlektyfus
Rocky Mountain spotted fever
Brill-Zinsser
Fievre Boutonneuse.

rovince-content-vierkant-6

Welke symptomen heeft een Rickettsiose?

Bij mensen infecteren Rickettsia-bacteriën de cellen aan de binnenkant van de kleine bloedvaten. Deze bloedvaten raken hierdoor verstopt of ontstoken. Ze kunnen ook gaan bloeden. Het bloed komt dan in het omliggende weefsel terecht. De plek van de infectie in het lichaam bepaalt de symptomen.

Alle Rickettsia-infecties hebben in het begin de volgende kenmerkende symptomen:

koorts
ernstige hoofdpijn
huiduitslag
een ziek gevoel.
In een later stadium kunnen ook de volgende symptomen ontstaan:

verwardheid
hoesten
ademhalingsproblemen
braken
diarree
Bij sommige patiënten wordt de milt of lever groter, functioneren de nieren niet meer en daalt de bloeddruk gevaarlijk. Wanneer een Rickettsiose niet tijdig wordt ontdekt en/of behandeld, kan deze de dood tot gevolg hebben.

Hoe wordt een Rickettsiose gediagnosticeerd?

De eerste symptomen van een Rickettsiose lijken op die van een griep. Om vast te stellen dat er meer aan de hand is dan een onschuldige virusinfectie zoals griep, is het belangrijk om na te gaan of de patiënt is gebeten door een vector van een Rickettsia-bacterie. Zoals een teek, mijt of vlooi. Zo’n beet kan een aanwijzing zijn voor een Rickettsia-infectie, zeker in gebieden waar deze infectie veel voorkomt. Helaas kunnen de meeste mensen zich een beet niet herinneren. Wanneer de patiënt huiduitslag krijgt, is dat ook een aanwijzing voor een Rickettsiose.

Er bestaat (nog) geen laboratoriumtest waarmee een Rickettsia-bacterie in het bloed snel en eenduidig kan worden geïdentificeerd. Op langdurig (bloed)onderzoek kan de patiënt niet wachten. De behandeling kan geen uitstel lijden en zal daarom op basis van een vermoedelijke diagnose van Rickettsiose moeten plaatsvinden.

Hoe wordt een Rickettsiose behandeld?

De Rickettsia is een obligaat intracellulaire bacterie. Dit betekent dat hij zich verschuilt in de cellen van zijn gastheer. Hierdoor kan ons immuunsysteem de bacterie maar moeilijk bereiken en bestrijden. Om dezelfde reden werken ook niet alle antibiotica bij een Rickettsiose.

Een Rickettsiose kan het beste vroegtijdig worden behandeld met een van de volgende drie antibiotica:

tetracyline
doxycycline
chlooramfenicol
Deze antibiotica kunnen oraal worden ingenomen. Wanneer de patiënt zo ziek is dat orale toediening niet lukt, dan kunnen deze middelen intraveneus worden toegediend.

Na een behandeling met een van deze antibiotica zal de patiënt zich al snel beter gaan voelen en verdwijnt de koorts binnen drie dagen. De antibioticakuur duurt minimaal een week en langer wanneer de koorts daarna aanhoudt. Hoe later er met de behandeling wordt begonnen, hoe langzamer de verbetering intreedt en hoe langer de koorts aanhoudt.

Het achterwege laten van de behandeling of een te late start ervan kan voor een patiënt met Rickettsiose fatale gevolgen hebben.